အေမးအေျဖနဲ႔ အေတြးေတြ

တစ္ခါတုန္းက အရာခပ္သိမ္းအၾကြင္းမဲ႔ ေစာင္႔ၾကပ္ၾကည္႔ရွဳရတဲ႔ စစ္သားေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူဟာ သန္မာတယ္၊ ရဲရင္႔တယ္၊ လြတ္လပ္မႈအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ အဆင္သင္႔ျဖစ္ေနသလို လူသားေတြရဲ႔ လူ႔အခြင္႔အေရးအတြက္လဲ သူ႔မွာတာ၀န္သိစိတ္ အျပည္႔ရွိတယ္။

တစ္ေန႔မွာ ေခါင္းေဆာင္က “ တကယ္လို႔မ်ား မင္းတစ္ျခားလူသားေတြကို သတ္ပစ္ႏိုင္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ လူေတြကို အနာတရျဖစ္ေအာင္သာ လုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ မင္းရဲ႕လုပ္ရပ္အတြက္ ဆုတံဆိပ္ေတြ အေျမာက္အမ်ား ခ်ီးျမွင္႔ခံရမွာျဖစ္သလို အဆံုးမဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈ တစ္ခုကိုပိုင္ဆိုင္ရေစမယ္။ ဒီလိုအမိန္႔ေပး ခိုင္းေစတာလဲ တစ္ျခားေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ လူသားေတြကိုကယ္တင္ဖို႔ပါ။” လို႔ေျပာလိုက္တယ္။

“ ကၽြႏု္ပ္က ကရုဏာ ေရွ႕ရွဳတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ပါ” စစ္သားေလးကဆက္ေျပာတယ္ “ သတ္ျဖတ္မႈနဲ႔ လူေတြကို နာက်င္ေအာင္လုပ္တာက တကယ္ပဲ ကမၻာႀကီးကို ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေဆာင္ယူလာႏိုင္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါသလား?”

ဒါနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္က ေျဖတယ္ “ယုတ္ည႔ံတဲ႔၊ စိတ္ဓါတ္မေကာင္းတဲ႔ လူေတြကို သုတ္သင္ဖို႔အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းက သူတို႔ကို အဆံုးစီရင္လိုက္ဖို႔ပဲ။ သူတို႔ အနာတရျဖစ္မွ ငါတို႔စစ္တပ္ရဲ႔ အင္အားႀကီးမားမႈ၊ တန္ခိုးအာဏာရွိမႈေတြပို ထင္ရွားသိသာလာၿပီး သူတို႔ေတြ ငါတို႔ကိုေၾကာက္ရြ႔ံမယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီလို ေသြးထြက္သံယိုျဖစ္မႈဟာ ၿငိမ္ခ်မ္းမႈကို ေဆာင္ယူလာဖို႔အတြက္ လိုအပ္တယ္”

“ အခြင္႔အေရးေတြ ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး အၾကမ္းဖက္ အျပဳအမူေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဆာင္ယူလာမယ္…ဟုတ္လား? ကၽြန္ေတာ္ ေမးခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ဒီအျပဳအမူ လုပ္ရပ္ေတြက ဆင္းရဲဒုကၡ၊ အမုန္းတရား၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ နဲ႔ လက္စားေခ်ျခင္းဆိုတဲ႔ သစ္ေစ႔ေတြကို စိုက္ပ်ိဳးလုိက္သလိုပဲ။ ဘာသာ၀င္အမ်ိဳးမ်ိဳးရဲ႔ တရားေဟာသေဘာေတြကို မေလးမစားျပဳမူလိုက္သလိုပါပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ဗ်ာ”

ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက ဘာမွျပန္မေျဖပဲ တံုဏွိဘာေ၀နဲ႔လုပ္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အသံနက္ႀကီးနဲ႔ “ ေအး…မင္းဒါေတြကို မလုပ္ခ်င္ရင္ရတယ္။ တကယ္ပဲ ၿငိမ္ခ်မ္းမႈလုိလားတဲ႔ တစ္ျခားလူေတြကို ငါခိုင္းလိုက္ရံုပဲေလ..ငါထင္ပါတယ္ သူတို႔ေတြ အသက္စြန္႔လုပ္ေဆာင္ဖို႔အတြက္ အဆင္သင္႔ပဲလို႔”
စစ္သားေလးက ျပန္ေျပာတယ္ “ စစ္မွန္တဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို တကယ္လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေဆာင္ရြက္လို႔ရတဲ႔ နည္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာပါပဲ။ လူေတြကၽြန္ေတာ႔ကို ထင္ျမင္ယူဆ သတ္မွတ္ထားတာက ရဲစြမ္းသတၱိနဲ႔ ျပည္႔စံုတယ္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေတြကလဲ အေရးကိစၥၾကံဳလာတုိင္း ကၽြန္ေတာ႔ ေသနတ္ကို ေဘးမွာခ်လို႔ မတရားခံရသူေတြကို တရားနည္းလမ္းက်ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္တဲ႔ ႏွလံုးရည္နဲ႔ လူေတြကို ကူညီပ႔ံပိုးတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေၾကာင္႔ပါ။ အမုန္းတရားေတြကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ………….. လ်စ္လ်ဴရွဳျခင္းတရားကို အသိဥာဏ္ပညာနဲ႔ …….. ေၾကာက္ရြ႔႔ံမႈ ကို သစၥာတရား နဲ႔ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈ ေတြနဲ႔ အႏိုင္တိုက္မယ္။ လိုအပ္လို႔ ေသနတ္ကိုစြဲ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ႔ရင္ေတာင္ ဘုရားသခင္ရဲ႔ ဖန္ဆင္းမႈအေပါင္းေပၚမွာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မိေလျခင္းဆိုတဲ႔ ပူေဆြးမႈနဲ႔ ယူက်ံဳးမရျဖစ္မိတယ္ဗ်ာ”

“မင္းကြာ……အဲ႔ဒါ မင္းရန္သူေတြေလ” ဆိုပီး ေဒါသတစ္ႀကီးနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက ေအာ္ဟစ္ေနပါေတာ႔တယ္။ စစ္သားေလးကလဲ “ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ေတြက ကၽြန္ေတာ႔ အတြက္ တစ္အူတံုဆင္း ညီရင္းအစ္ကိုေတြလုိပါပဲဗ်ာ။ အားနည္းတဲ႔လူ၊ ေျပာခြင္႔မရပဲ ဖိႏွိပ္ခံလူတန္းစားတစခ်ိဳ႕ နဲ႔ ကေလးငယ္ေတြအတြက္ …ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ဗ်ာ…….လူသားအားလံုးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တိုက္ပြဲ၀င္တာပါ… အ႔ံၾသစရာေကာင္းတာ တစ္ခုရွိတယ္… ဘုရားသခင္က ေသြးထြက္သံယိုမႈမပါပဲ ေအာင္ႏိုင္တဲ႔ လက္နက္တစ္ခ်ိဳ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုေပးထားတယ္။ ပညာမဲ႔ လူတန္းစားေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းေဆာင္ၿပီးကူညီမယ္။ နာဖ်ားမက်န္းျဖစ္သူေတြကို ေဆးရံုေတြေဆာက္ေပးမယ္။ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနသူေတြအတြက္ လံုေလာက္တဲ႔ လယ္ယာေတြတည္ေထာင္ေပးမယ္။ လက္စားေခ်လိုမႈဆိုတဲ႔ အႀကီးမားဆံုး ရန္သူကို တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္နားလည္လို႔ စည္းလံုးညီညြတ္ျခင္းဆိုတဲ႔ လက္နက္နဲ႔ တိုက္ထုတ္မယ္ဗ်ာ။”

ေခါင္းေဆာင္ကလဲ “ ဟ..ဟ…လုပ္ေလ သူတို႔က မင္းကိုေတာင္ ျပန္သတ္သြားဦးမယ္” လို႔ေျပာျပန္ေရာ။
ဒါနဲ႔ စစ္သားေလးက “ ဟုတ္ရင္လဲဟုတ္မယ္ေလ။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔မိသားစု သူတို႔ေသြးသားေတြကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ မထိခိုက္ အမွားမက်ဴးလြန္ဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ႔မိသားစုကို သူတို႔ဘာလို႔ အက်ဥ္းအက်ပ္ထဲ ထည္႔မွာလဲ?”

“ မင္းက အေတြးသမားသက္သက္ပဲကြ….. ဒါေပမယ္႔ကြာ မင္းလုပ္ရပ္ေတြက တကယ္တမ္းေတာ႔ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ကို မရွိဘူး” လို႔ေခါင္းေဆာင္က ေျပာတယ္။

စစ္သားေလးက “ ဘုရားသခင္ရဲ႕ဆႏၵက ကမၻာႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ဆိုတာကို ေခါင္းေဆာင္ႀကီး လက္ခံပါသလား?” လို႔လဲေမးရာ ေခါင္းေဆာင္က “ လက္ခံတယ္ေလ” လို႔ျပန္ေျပာတယ္။စစ္သားေလးက “ ဒါဆို ဘုရားသခင္ရဲ႔ ဆႏၵေတြကေရာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မရွိဘူးလို႔ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက ဆိုလိုပါသလား? ဘုရားသခင္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္အိပ္မက္ေတြ ေပးတယ္။ သူ႔ရဲ႕ သင္ၾကားမႈေအာက္မွာ ခ်စ္တတ္တဲ႔စိတ္နဲ႔ လူအမ်ားကို စိတ္အာဟာရျဖည္႔ေပးရမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တာ၀န္ေတြပါ။ လူတစ္ေယာက္ ကိုယ္႔ကို ဘယ္လိုျပဳမူဆက္ဆံလဲဆိုတာ ကိုယ္က သူ႔ကိုဘယ္လိုအရင္ ဆက္ဆံတယ္ဆိုတဲ႔ အေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ က်ပ္တည္းဆင္းရဲမႈ၊ လ်စ္လ်ဴရွဳခံထားရျခင္းနဲ႔ ဖိႏွိပ္မႈ၊ အေၾကာက္တရား အစရွိတဲ႔ ျပသနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္မယ္ဆိုရင္ တစ္စစီၾကဲျပန္႔ၿပီး ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ကင္းမဲ႔ေနတဲ႔ ဘ၀ေတြကို စုစည္းေပးလိုက္ႏိုင္သလိုပါပဲ။ ဒါဆိုရင္ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အႏၵရာယ္ျပဳလိုတဲ႔ ဆႏၵေတြဆိုတာ ဘယ္မွာလာရွိေတာ႔မလဲ။ ဥပမာဗ်ာ…အရုးိရွင္းဆံုးတစ္ခု ေျပာရရင္ သူတို႔အတြက္ လိုအပ္မယ္႔ အလုပ္ေပးႏိုင္မယ္ဆိုပါစို႔။ အလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္နဲ႔ တကယ္သာႀကိဳးစားလုပ္မယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုး သူတို႔ စား၀တ္ေနေရး ေျပလည္မယ္။ သူတို႔အတြက္ ဖန္တီးေပးတဲ႔ အခြင္႔အေရးတစ္ခုကို သူတို႔က တကယ္အက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်မယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လဲ အက်ိဳးရွိႏိုင္တာေပါ႔။”

ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကလဲ ဟိန္းေဟာက္တဲ႔ ေလသံနဲ႔ “ ဒီလိုေတြလုပ္မယ္ဆိုရင္ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီး ကုန္က်မယ္ဆိုတာ နားမလည္ဘူးလားကြ” လို႔လဲေျပာေရာ စစ္သားေလးက “ ဒါဟာကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုအပ္တဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈအတြက္ ေပးဆပ္ရမယ္႔ တန္ဖိုးပဲေလ။ ေလာကမွာ ဘယ္အရာကိုမွ အလကားမရပါဘူး။ တကယ္လို႔ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ကမၻာႀကီးရဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို လွဲလွယ္လိုက္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ပဲ လူသားအားလံုး လူေနမႈဘ၀သာယာဖို႔ အတြက္ျဖစ္လို႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြအတြက္ သာယာလွပတဲ႔ေနရာေလးတစ္ခုကို ဖန္ဆင္းေပးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ မလုပ္ႏိုင္သလို၊ လုပ္ဖို႔လဲ စိတ္ကူးမရွိပါဘူး။ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႔ အသက္တစ္ေခ်ာင္းအတြက္ ေငြတန္ဖိုးဘယ္ေလာက္ရွိလဲ? လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကေရာ ပိုက္ဆံန႔ဲ တန္ဖိုးျဖတ္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္တန္ပါသလဲ? ကမၻာႀကီးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ႔စိတ္၊ ၿငိမ္ခ်မ္းေစခ်င္တဲ႔စိတ္ကေရာ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိပါသလဲ?ဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကေန ေျပာျပေပးေစခ်င္ပါတယ္။” ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမွာ ေျဖစရာစကားမရွိပါဘူး။ သူတစ္ေယာက္သာ အလုပ္ေတြသိပ္ရွဳပ္ေနတယ္ဆိုတဲ႔ ပံုနဲ႔ “ အခ်ိန္မရွိဘူးကြာ။ ငါ႔မွာ စစ္ပြဲေတြကို ဆင္ႏႊဲဖို႔ ျပင္ဆင္ရမယ္” လို႔ေျဖတယ္။ စစ္သားေလးက ရံုးခန္းထဲကေန ထထြက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ကိုစကားေတြ လွမ္းေျပာေနတယ္။ သူေျပာခ်င္တာက “ ကၽြန္ေတာ္႔အသက္နဲ႔ အေလာင္းအစားလုပ္ခဲ႔တဲ႔ ဒီစကား၀ိုင္းဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တကြ ကၽြန္ေတာ႔မိသားစု၊ ၿပီးေတာ႔ ကမၻာအ၀ွမ္းရွိ လူသားအားလံုးအတြက္ စြန္႔စားခဲ႔တာပါပဲ။ တကယ္လို႔မ်ား ခင္ဗ်ားတို႔ အားလံုး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ပါ၀င္ကူညီမယ္ဆိုရင္ ကမၻာႀကီးအတြက္ လိုအပ္ေနတဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို အတူတကြ ေဆာင္က်ဥ္းေပးႏိုင္မွာ မုခ်ပဲဗ်ာ”

ေခးေရာ႔စ္