က်ဳပ္ကို လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက တာ၀န္ေက်ျပြန္တဲ႔ သူလို႔ သိထားၾကေပမယ္႔ သူတို႔ က်ဳပ္ကို သေဘာမက်ၾကဘူး။ ဒါေပမယ္႔လဲ သူတို႔ က်ဳပ္နဲ႔ အေ၀းမွာ မေနႏိုင္ၾကျပန္ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆို က်ဳပ္က သူတို႔ရဲ႕ ေန႔တဓူ၀ ဘ၀ထဲမွာ အေရးပါတဲ႔ တစ္ေထာင္႔က ေနရာယူထားလို႔ေလ။
ကဲဗ်ာ.....သူတို႔ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ ဆႏၵေတြဆို က်ဳပ္ အကုန္ျဖည္႔ဆည္းေပးတယ္ ဘယ္ေတာ႔မွ ေစာဒက မတက္ဘဲနဲ႔ေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔လဲ က်ဳပ္ကို သူတို႔ တန္ဖိုးမထားၾကဘူးဗ်ာ။ သူတို႔ေန႔စဥ္ အလုပ္ေတြ ၿပီးေျမာက္ဖို႔ က်ဳပ္ မွာသစၥာရွိရွိ၊ ေပးဆပ္မႈ အျပည္႔နဲ႔ ႀကိဳးစားလိုက္ရတာ။ စိတ္မေကာင္းစရာ တစ္ခုက က်ဳပ္ ေနာက္ကြယ္မွာ က်ဳပ္ မေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေတာင္ ေျပာတယ္ဆိုပဲ။ တစ္ခါတစ္ခါမ်ား က်ဳပ္ကို ပက္ပက္စက္စက္ လ်စ္လ်ဴရွဳထားလိုက္ၾကတာ သူတို႔ က်ဳပ္ ကို မလိုေသးသေရြ႕ေပါ႔။
ဘုရားစူးဗ်ာ က်ဳပ္ ဘာအမွားမွ မလုပ္ဖူးပါဘူး။ သူတို႔ အလိုက်အတိုင္း သူတို႔ အလုပ္ေတြ စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးတယ္၊ အလုပ္ေတြ အခ်ိန္မွီၿပီးေအာင္ သတိေပးတယ္။ က်ဳပ္ က သစၥာႀကီးသလို ကတိလဲ တည္တယ္ဗ်။ ခက္တာက က်ဳပ္ ကိုဆို အျမဲပဲ ဖုတ္ေလတဲ႔ ငပိ ရွိေလတယ္ လို႔ေတာင္ သေဘာမထားၾကတာ ရင္နာစရာပဲဗ်ာ။ ဒါေ ပမယ္႔ က်ဳပ္ အေကာင္းျမင္ၿပီး ေျဖေတြးေပးပါတယ္။ သူတို႔ ရင္ထဲတစ္ေနရာမွာ က်ဳပ္က ေနရာယူၿပီးသားပဲ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ တစ္ခုကို က်ဳပ္က ရၿပီးသားဆိုတာ သိေနတယ္။ သူတို႔ မသိတာတစ္ခုက က်ဳပ္ အျမဲသူတို႔ အတြက္ ၀န္ေဆာင္မႈ ေပးေနရတာကို အရမ္းပဲ ပီတိ ျဖစ္မိတယ္ ဆိုတာကိုေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ဗ်ာ တစ္ခါတစ္ခါ ေတာ႔လဲ အေျပာင္းအလဲ ျမန္တဲ႔ သူတို႔ စိတ္ထားေတြကို တကယ္ပဲ သေဘာမေတြ႕ဘူးဗ်ာ။ သူတို႔ အိပ္ယာ မ၀င္ခင္ဆို က်ဳပ္ ကို တသသ အရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔နဲ႔ သူတို႔ ဘ၀ရဲ႕ တန္ဖိုး အရွိဆံုး အရာ တစ္ခုလို မွတ္ယူလို႔။ ကဲ....သူတို႔ မနက္ အခ်ိန္တန္လို႔ အိပ္ယာထ ခ်ိန္လဲေရာက္ေရာ သူတို႔ ဘက္က တုံ႔ျပန္မႈကို အေတာ္ေလး ေၾကာက္ရတယ္ဗ်။ သူတို႔ရဲ႕ မသိစိတ္က က်ိန္ဆဲ ေနတာေတြကိုလဲ မၾကားခ်င္ဘူးဗ်ာ။ က်ဳပ္ သိတာေပါ႔ မနက္ အေစာႀကီးထရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခက္တယ္ဆိုတာ။ အထူးသျဖင္႔ အိပ္မက္လွလွေလးေတြ မက္ၿပီး ဘယ္လိုမွ မထခ်င္ေအာင္ျဖစ္တဲ႔ အခ်ိန္ဆို ပိုဆိုးတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ္႔ က်ဳပ္ အလုပ္က သူတို႔ကို ႏွိဳးေပးရမယ္၊ တစ္ေန႔တာ ကို အဆင္ေျပေျပေလး စႏိုင္ဖို႔ ကူညီေပးရမယ္။ ရွိေသးတယ္ဗ်..... သူတို႔ မေက်နပ္ရင္ က်ဳပ္ကို ပစ္ခ်င္ပစ္ထုတ္ေသးတာ၊ ဒါေတာင္မွ က်ဳပ္ ကိုယ္႔ အလုပ္ေတြ အတြက္ အျမဲ ဂုဏ္ယူေနမိတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဟုတ္လား? က်ဳပ္က အမွန္ေတြ လုပ္ေနတာပဲ။
အႏွစ္ခ်ဳပ္ ေျပာရရင္ က်ဳပ္ ကို တန္ဖိုးမထားဘဲ ဆက္ဆံတာ ခံလိုက္ရတုိင္း က်ဳပ္ ရင္ဘတ္ ေအာင္႔ေအာင္႔ သြားတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔ အတြက္ဆို က်ဳပ္ အျမဲရွိေနတယ္ဆိုတာ သူတို႔ကို သိေစခ်င္လုိက္တာ။ က်ဳပ္က တကယ္ေတာ႔ သနားစရာ ေကာင္းတဲ႔ ႏိႈးစက္ေလး ပါဗ်ာ။ က်ဳပ္ ရဲ႕ ဘ၀ေပးကံကိုက သူတို႔ကို ျပဳစု ေစာင္႔ေရွာက္ဖို႔ ျဖစ္လာေတာ႔လဲ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲဗ်ာ......
ေခးေရာ႔စ္
No comments:
Post a Comment
အခုလို အခ်ိန္ေပးၿပီး လာေရာက္ ဖတ္ရွဳတဲ႔ လူအားလံုး ကြန္မန္႔ ေပးသြားတဲ႔လူအားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါတယ္။ အေတြးအျမင္ေတြကို လြတ္လပ္စြာ၊ ေႏြးေထြးစြာ ဖလွယ္ႏိုင္ပါတယ္ရွင္။